کیسه های پلاستیکی کیسه هایی هستند که از پلاستیک (پلاستیک های معمول پلی پروپلین، پلی استر، نایلون و غیره) به عنوان مواد اولیه ساخته شده اند، اشیاء ضروری زندگی روزمره مردم هستند و اغلب برای بسته بندی سایر اشیاء استفاده می شوند. به دلیل مزایای ارزان قیمت، وزن بسیار سبک، ظرفیت بزرگ و ذخیره سازی آسان آن به طور گسترده ای استفاده می شود، اما به دلیل چرخه تجزیه کیسه های پلاستیکی بسیار طولانی و معایب سخت مدیریت، تولید و استفاده از آن توسط برخی از کشورها ممنوع است.

از ۱ ژوئن ۲۰۰۸، چین دستور محدودیت پلاستیک را اعمال کرد: "در تمام سوپرمارکت ها، مراکز خرید، بازارهای خرده فروشی و سایر محل های خرده فروشی کالاها، استفاده از کیسه های پلاستیکی پرداخت شده، کیسه های پلاستیکی را به صورت رایگان ارائه نمی دهد و تولید، فروش و استفاده از کیسه های پلاستیکی با ضخامت کمتر از 0.025 میلی متر را در سراسر کشور ممنوع می کند".

در مارس ۲۰۱۸ دولت پاناما اعلام کرد که برای کاهش میزان زباله های دریایی در اقیانوس آرام و کارائیب تصمیم گرفته است استفاده از کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف را در فروشگاه ها ممنوع کند.

کیسه های پلاستیکی معمول مواد غذایی بیشتر از فیلم پلی اتیلن ساخته شده اند، این فیلم سمی نیست، بنابراین می تواند برای بسته بندی مواد غذایی استفاده شود. همچنین یک فیلم نازک برای پلی وینیل کلورین ساخته شده است، پلی وینیل کلورین خود هم سمی نیست، اما با توجه به استفاده از فیلم، افزودنی ها اغلب مواد مضر برای بدن انسان هستند و دارای سمیت خاصی هستند. بنابراین این نوع فیلم و کیسه های پلاستیکی ساخته شده از آن برای بسته بندی مواد غذایی مناسب نیست. برای تشخیص کیسه های پلاستیکی پلی وینیل کلورین و کیسه های پلاستیکی پلی وینیل، می توانید روش ساده زیر را تشخیص دهید.